31 oktober

Marjoke's Blog


Tot rust komen: relax

 

 31 oktober

 

Het is nog maar 3 weken terug dat mam is overleden, maar het lijkt al zoveel langer geleden. Het stof is neergedaald en tegelijkertijd gebeurt er nog genoeg.

 

Na zo’n heftige week hadden we grote behoefte aan afleiding en rust. En waar kun je nu beter relaxen dan in de sauna? Hoewel het niet Ed z’n ding is koos hij een leuk arrangement met massages en gezichtsbehandeling in Joure. Een wellness oord met hotel waar we naast de sauna en massages twee overnachtingen hebben geboekt.

Het lekkere van dit arrangement is dat, als je wilt, je ‘die ganzen tag’ in je badjas kunt rondlopen. Van ontbijt tot diner tot weer in je bedje … saunaatje in, zwembadje uit, stoombadje in, bubbelbadje uit, massage hier, schoonheidsbehandeling-tje daar … hmmm. Lekkere bestseller erbij, lui en languit op de bank, hapje en drankje … RELAX!

 

We hebben heerlijke dagen gehad!! Onze fietsen mee om tussendoor ook lekker buiten te zijn en de buurt te verkennen (langs de grachten van Sneek, het Thialf in Heereveen). De kop weer schoon, en gelukkig werd mijn buik ook rustiger. De ziekte en het verdriet raakte hierdoor zoals gehoopt weer wat meer op de achtergrond.

 

Thuis probeerden we deze lijn voort te zetten, door vooral leuke dingen te doen. Mijn zusje Plien kwam een avondje bijkletsen, Nino en Maud kookten een lekker maal voor ons, zelfs gedanst op het jubileumfeestje van Nino z’n schoonouders, een verrassings-ontbijtje met Tom en Daan, een lekkere carpaccio op de zondag lunch met Hans en Syl, en maandag gewoon weer gebeeldhouwd. En ook zo gezellig: een lunch met een goede vriend uit mijn Zwijndrechtse periode. Ik kijk met zoveel plezier op dit alles terug!!

 

Ook mijn buik leek mee te bewegen met onze relaxte gemoedstoestand. Maar helaas heeft zich dat niet helemaal voort gezet. Maar ik ben niet helemaal ontevreden.

In mijn buik voelt het met name ’s avonds onrustig, dan is het opgezet en heb ik soms het gevoel dat ik 7 maanden zwanger ben. Ik vind het lastig om dit gevoel te omschrijven, maar de tumor is altijd aanwezig. Ik voel het voortdurend, maar kan niet zeggen dat het heel pijnlijk is. Behalve als er veel lucht in mijn buik zit; scheten laten is dan zo’n opluchting... arme Eddy…

 

Overdag gaat het beter en kan ik redelijk mijn dingetjes doen. De angst dat het een keer anders gaat worden is altijd aanwezig, maar ook hier probeer ik zo min mogelijk mee bezig te zijn! Het brengt me helemaal niets.

Ik ben blij met elke dag dat ik opsta en dat het dan rustig in mijn buik is!

 

Vanaf het moment dat ik besefte ernstig ziek te zijn, bedacht ik mij dat ik de kinderen heel graag een sieraad wil geven. Afgelopen maandag heb ik een afspraak gemaakt met de plaatselijke juwelier en hebben we de kinderen meegenomen om mijn zelfverdiende geld een mooie bestemming te geven.

Ze hebben de afgelopen tijd kunnen nadenken over wat ze graag van mij zouden willen krijgen.

De ideeën die er waren (o.a. een vingerafdruk van mij op een ring, of een ring met een bij mij passende steen of mijn logo er op, of hanger met een stukje aardewerk erin verwerkt, …) hebben we met de juwelier doorgesproken. We hebben uitgebreid kunnen kijken naar allerlei soorten stenen, gouden en zilveren ringen. Uitleg en een zeer ruime keuze aan mogelijkheden gekregen. Iedereen heeft uiteindelijk een keuze kunnen maken. Ik ga afzonderlijk met allemaal apart terug om de maten en andere details met de juwelier te bespreken.

Er zijn er ook twee die liever een tattoo laten plaatsen … allemaal goed, als ze het zelf maar mooi vinden!

Het was een fijne avond ondanks de k… k… aanleiding!

 

Dinsdag was ik bij mijn, nu alleenstaande vader op bezoek. Tijdens een wandelingetje in het park en even samen zitten op een bankje in het zonnetje, kwamen de tranen bij mijn vader en bij mezelf toen ik hem over de sieraden vertelde.

Zo op dat bankje, zonnige dag, arm in arm, dichtbij, tranen, kusje … een moment om nooit te vergeten. We zeiden het allebei tegen elkaar. Oude vader en zieke dochter, allebei steeds dichter bij het einde.

 

Op de weg terug in de auto besef ik dat ik ondanks alles zielsgelukkig ben met alles wat ik heb! Het leven is mooi.