29 maart 2019

Na een paar maanden onderzoeken bleek ernstiger ziek dan ik dacht

Op vrijdag 29 maart heb ik het dramatische nieuws gekregen dat ik een agressieve, zeldzame vorm van kanker (endometrium stroma sarcoom) heb in een vergevorderd stadium. Een enorme dreun die zo onwerkelijk is dat we het soms nog steeds niet geloven.

Ik was immers tot voor kort nog volledig gezond tot ik eind november opeens niet meer kon plassen ‘s nachts. Na enkele nachtelijke bezoeken aan het ziekenhuis om te katheteriseren hebben ze mij geleerd hoe ik zelf kon katheteriseren en dat was natuurlijk beter. Drie jaar geleden had ik hier ook een keer last van, maar dat hield net zo plotseling op als dat het opkwam.

Vanaf het zelf katheteriseren zijn diverse onderzoeken gestart. Logischerwijs begon ik bij een uroloog, maar die kon niets ontdekken. En daarna is er op verschillende manieren naar mijn 'probleem' gekeken, een toer die mij langs verschillende specialisten bracht van uroloog naar bekkenbodem fysiotherapeut, van osteopaat naar gynaecologen en uiteindelijk naar oncologen.

Ergens in dit traject, begin januari, is vastgesteld dat de vleesboom van drie jaar geleden was geslonken naar zo'n 4 x4 cm. Heel normaal voor meisjes is de overgang. Echter half februari ontdekte ik een enorme ‘bal’ in mijn buik, bij een echografie bleek dat deze vleesboom binnen no time enorm was gegroeid naar 9x14 cm.

Dat beeld paste ook wel bij alle onrust en spanning die ik in mijn buikstreek voelde. Alle gebieden in mijn buik waren onrustig; last van darmen, menstruatiepijnen, weeën gevoel, nachtelijk zweten. Ook viel ik viel langzaam maar zeker af. Achteraf allemaal signalen…maar dit hadden we toch niet zien aankomen…