Terug van weggeweest

23 augustus

We zijn weer terug uit Frankrijk! Er gaat toch niets boven je eigen bedje met een wc om de hoek … vooral als je soms om de 5 minuten moet …

Maar we hebben het lekker gehad hoor! In 2 weken kun je toch goed afstand nemen van alles.

De eerste dag zijn we in de buurt van Metz/Verdun uitgekomen op een toeristische camping met meertje en restaurantje. Prachtige ruime plekken en nauwelijks bezet. ‘Waarom is hier zo rustig?’ dachten wij nog. Maar na een dag of 2 kwamen we daarachter… In het weekend kwamen er grote gezinnen (tokkie gehalte…) de boel onrustig maken. Muziek hard aan, met brommertjes over het terrein scheuren, ’s nachts over de camping lopen joelen. Lekker dan!

Gelukkig stonden ze niet naast ons. Bijna niemand om ons heen. Heerlijk. Ik hou er van. Vooral ook nadat ik van moeheid de eerste dag geen stap kon verzetten, alleen maar heb gezeten en ook nog eens heel emotioneel was. Ik was echt hondsmoe.

Mijn angst was dat dit blijvend zou zijn, maar gelukkig knapte ik vrij snel weer op.

Daarna zijn we verder getrokken naar Bert & Monique, vrienden van vroeger die 2,5 jaar geleden in de Bourgogne een huis hebben gekocht en zijn geëmigreerd. Dat vind ik zo’n boeiend verhaal en ik wilde heel graag een keer naar hun toe.

Het was superleuk om ze weer te zien en 2 dagen bij ze te zijn. En wat een prachtig huis hebben ze daar, om jaloers op te worden! Met een schapenweide en een soort theetuin met fruitbomen waar je heerlijk onder kan zitten als het warm is. Aan het huis zit een heel ruim terras waar je over de heuvels kunt uitkijken, prachtig!

In Mont et Marré leven ze van het verhuren van hun prachtige chambre d‘hote. Echt een aanrader als je op doorreis bent of lekker een paar dagen rust zoekt.

Zo ongelofelijk knap hoe ze zich daar redden. Door o.a. gras te maaien bij dorpsgenoten, passen op huizen in de buurt … als echte bewoners van het dorp en al behoorlijk ingeburgerd tussen de Fransen. Ze zitten zelfs al in de feestcommissie (hele eer!) en Bert speelt gitaar in de plaatselijke band. Helemaal op hun plek, mooi om te zien!

Na 2 dagen vol bourgondische gezelligheid en prachtige verhalen, zijn we weer verder gegaan… partir c’est mourir un peu… inderdaad.

Daarna richting Ile de France naar steden als Troyes, Sens en vooral Moret Sur Loing. Ook echte aanraders!!

De camping waar we uiteindelijk terecht kwamen was ook weer heel raar. Het was de municipal van Pont-sur-Yonne. Een vervallen camping met een aanblik van stacaravans die op instorten stonden. En dan ook nog naast kale voetbalvelden, niet echt aantrekkelijk ofzo, maar … wel weer heel rustig! Ik geloof dat er op dat hele grote terrein 5 tenten stonden. Ik heb Ed even over moeten halen om hier toch te gaan kamperen, want achterin was toch een mooi plekkie. Bijna het rijk alleen! En dat voor €15 per nacht, toch leuk!

We hebben een prima vakantie gehad, maar zo zag het er op de eerste dag van de vakantie niet uit. Uitgeteld en snotterend op mijn campingstoeltje … pfff. Dit moest kennelijk even. We hadden ook zo’n drukke tijd achter de rug… al die dagelijkse bestralingen, Ed z’n verjaardag, z’n feestje, het atelier leeghalen, een dag aan het infuus in het ziekenhuis, nog een laatste bezoek aan de oncoloog… ik was echt toe aan rust!

Na een dag ging het beter maar ik ben niet de ‘oude’. De hele vakantie had ik niet veel energie, maar door het tempo wat te verlagen konden we toch leuke uitstapjes doen.

Helaas zijn de kwaaltjes gebleven. Nog steeds is er wat bloedverlies, moet soms wel 6x per nacht plassen, het dan weer koud en dan weer zwetend warm hebben, soms spierpijn (van de kou?), soms lastig lopen i.v.m. die stomme tumor in mijn buik die zo te voelen maar niet wil slinken.

Maar ja, dit hoort er nu allemaal bij en je raakt er bijna aan gewend. Het heeft zeker de vakantie niet verpest!! En lekker 4 boeken uitgelezen, dat dan weer wel!

Nu thuis merk ik ook dat ik niet tot veel in staat ben. Misschien wel minder dan voor de vakantie. Ik word er soms verdrietig van, ik ben dit zo niet gewend van mezelf! Maar misschien moet ik gewoon accepteren dat dit de werking of naweeën van de therapieën zijn?

Aankomend weekend gaan we in huis de atelier spullen een plek geven. Gelukkig worden we geholpen door Plien, Hans en Syl. Ook de laatste dingen die nog in het atelier staan worden opgeruimd. Ik hoop dat we een eind komen. Volgende week vrijdag geef ik de sleutels van het atelier terug. Dan is het echt over en uit.

Wat wel weer leuk is dat mijn haar langzaam weer is gegroeid. Ik ben er blij mee! Het is al bijna een halve cm lang. Ik aai graag over mijn eigen hoofd. Niet alleen omdat het jeukt maar ook omdat het lekker is het zacht donzige haar te voelen. Wie weet krijg ik wel een geweldige bos krullend haar terug, haha!!

Ik doe nu ook eerder ’s avonds mijn pruik af nu ik niet meer zo’n hele kale kop heb. Lekker luchten. Maar mijn pruik blijf ik ook top vinden!!

Op 5 september staat een afspraak met de radioloog en 17 september met de oncoloog. Dan bespreken we ook wanneer ik de MRI laat maken. Die moet uiteindelijk vaststellen welke effecten de therapie(-en) heeft gehad. Dus voorlopig nog even rust en hopen dat ik meer energie ga krijgen.