20 juni

Tussen hoop en vrees…

De eerste dagen na de 4^e chemo heb ik weer overleefd. Pfff, ook weer gehad!

We kunnen inmiddels uittekenen hoe het gaat. Dat is fijn want dan je weet waar je aan toe bent.

Ik voelde alleen wel dat de bloedarmoede weer toesloeg. Ik kon niet veel actie leveren, was gauw moe. Het HB gehalte bleek vorige week dinsdag in het ziekenhuis al duidelijk gezakt en dr. Witteveen had me al op het hart gedrukt dat, als ik me moe bleef voelen, nog een keertje in Breukelen mijn bloed zou laten checken op HB. Dat heb ik afgelopen maandagochtend gelijk gedaan en dinsdagochtend bleek het HB verder gezakt. Ik had het goed gevoeld.

Ik heb dinsdag gelijk het ziekenhuis gebeld. En had direct een meevaller, want ik kon dezelfde dag nog komen. Ik had net een workshop gepland en moest een cursist naar huis sturen. Jammer, maar ik was ook heel blij dat ik gelijk terecht kon!

Om 13 uur zou ik de bloedtransfusie toegediend krijgen maar dat liep uit naar 14.20 uur. Mijn bloed moest met het bloed wat ik zou krijgen gekruist worden om te kijken of het een goede match zou zijn. Dit nam nogal wat tijd in beslag.

En dan duurt het nog 3 uur voordat het bloed binnengedruppeld is in mijn lijf. Dus dat werd een lange dag in bed in het ziekenhuis! Maar fijn dat het weer gebeurd is!! Ik vind het toch steeds weer spannend of het allemaal goed gaat, en bovendien staat het mij eigenlijk ook tegen, het is immers vreemd bloed wat je binnen krijgt. Ze houden me tijdens de transfusie overigens goed in de gaten. Bloeddruk en temperatuur wordt telkens gemeten. De bloeddruk was vrij laag voor mijn doen…lekker weer drop eten!...en mijn temperatuur was wat verhoogd maar bleef binnen de grenzen van 38,5.

De energie is weer terug, alhoewel ik elke keer als ik iets ga doen een vermoeidheid in mijn benen voel. Gelukkig gaat dit wel gauw weer over. Maar dit is anders dan de vorige keer. Komt het doordat het de 4^e chemo is en dat je nu toch gaat merken dat je lichaam langzaam steeds een beetje inlevert? Ik vrees het.

Ik heb hierna nog 2 chemo’s te gaan, op 2 en 23 juli.

Deze 2e reeks chemo’s voelt heel anders dan de 1e reeks van 3. Het is voor mij spannender. Het voelt als ‘het moet nu gebeuren’, de tumor moet slinken. Zo niet, wat dan? Na zo’n zes keer kan een lijf geen chemo meer hebben. Ben ik dan uitbehandeld of gaan we het traject in van experimentele therapie? Ik voel de tumor nog niet slinken. We gaan dit de volgende keer allemaal bespreken met de oncoloog. Voor nu is het proberen hier niet teveel over na te denken want er is nog niets duidelijk.

Nu ik me weer wat beter voel, merk ik dat de positiviteit ook weer groter wordt en kan ik de somberheid, zoals afgelopen week, op een afstand houden. Het brengt je zó niks om je zorgen te maken of alles somber in te zien terwijl je niet kan overzien wat er gaat gebeuren. Om te kunnen genieten van alle leuke dingen, zeg maar ‘pluk de dag’, druk ik regelmatige negatieve gedachten weg. Een soort overlevingsstrategie en gelukkig werkt dat!

Want er valt immers genoeg om van te genieten…

Nino is zaterdag gepromoveerd met z’n voetbalteam (NiTA) naar de 2^e klasse! Zo knap! Het was een super spannende wedstrijd en ze hebben terecht gewonnen! Langs het veld was het gezellig druk, veel bekenden gesproken. Leuke middag! En trots op ons jochie!

Verder was het vanaf donderdag tot zondag uitverkoop in De Danne Ateliers. We moeten immers per 1 september ons pand aan de Straatweg 66 verlaten.

Ik heb al aardig wat van mijn inventaris kunnen verkopen. Er staat alleen nog een grote open Lundia stellingkast te koop die ik niet mee naar huis kan nemen. Iemand nog interesse?

Tot mijn grote verrassing kochten mensen niet alleen sokkels, stoelen en kasten en zo, maar ook beelden van mij. Dat had ik deze keer echt niet verwacht. Leuk!!

Het was niet druk deze dagen maar wel supergezellig met de collega’s en met vrienden en familie die langs kwamen. Ik heb een topweekend gehad!

Ik blijf tot 1 augustus de ruimte gebruiken om workshops te geven en zelf nog wat te werken. Daarna ga ik met mijn boetseerspullen terug naar huis. Zo jammer dat het afgelopen is!! We zijn toch 9 jaar ‘De Danne Ateliers’ geweest.

Maandag heb ik nog een workshop gegeven wat ik nog steeds heel leuk vind. Door lekker bezig te zijn kan ik vergeten wat er met me aan de hand is.

En gisteren heb ik voor het eerst, sinds dat ik ziek ben, weer een dag aan mijn eigen beelden gewerkt. Met een muziekje aan, kopje koffie erbij ben ik lekker bezig geweest met het glazuren van klein werk wat er nog lag. Heerlijk!

Joosje had namens de kinderen voor moederdag een foto-shoot van ons gezin’ bedacht. En ze had mijn vriendin Syl als fotograaf gevraagd. Iedereen kan foto’s maken, maar het is echt een vak en creativiteit heeft niet iedereen. En Syl heeft dit allebei! Een aanrader! Gisterenavond stonden we klaar om hiervoor naar Utrecht te gaan toen een enorme wolkbreuk boven Utrecht de hele shoot in het water deed vallen. Wat een pech!

Tom kwam toen met het idee van een filmavond. Gewend als we inmiddels zijn om ons aan te passen aan de steeds veranderende omstandigheden, hebben we er direct een avondje met filmpjes van vroeger van gemaakt.

Wat ontzettend leuk, maar ook ontroerend om weer even terug te gaan in de tijd en de kinderen weer als kleintjes te zien! Het was zo lang geleden dat we deze filmpjes hebben bekeken. En we hebben nog meer liggen … maar dit zijn opnames op VHS banden en moeten nog worden over gezet naar de computer. Aardig klusje voor de komende tijd. Voor Edje dan hè ... ! Ik heb er de ballen verstand van.

Komend weekend gaan we kamperen bij broertje Jan op de camping in Oosterbeek met de Reininks. Lekker het tentje weer eens opzetten en daarna vooral voor je uit staren, verstand op nul en blik op de Neder-Rijn. We hebben er zin in en het weer zit mee!!!